6.072

Ik las … een boek waar in geplakt moest worden.

Ik las er weer een: een boek met een boel stickertjes. Sommige boeken verdienen dat: een plakkertje dat je makkelijk terug brengt naar de mooie zinnen, naar de waardevolle woorden. Ik neem de moeite niet altijd, meestal wint de eagerness om zo snel mogelijk al dat moois te absorberen en gun ik mezelf geen tijd om ondertussen te plakken. Maar bij Go East van Stine Jensen kon het niet anders.

Stine is een jonge filosofe. Doet haar hele leven al aan denken. Heeft van denken haar beroep gemaakt. Dacht ook na over alle Oosterse wijsheden, sprong in het diepe door een opleiding tot Kundalini yoga-docente te volgen. Dat pad beschrijft ze in haar boek Go East.
Op nuchtere wijze gaat Stine los op non-dualisme, chakra’s, ego’s, derde ogen, goeroe’s, satsangs, sekten en alles wat er om de hoek kan komen kijken als het gaat om yoga, mindfulness en spiritualiteit.
Het verschil met andere boeken over spirituele paden? Van Stine ga je niet te horen krijgen hoe geweldig haar leven is na het volgen van de opleiding, geen before-and-after verhalen. Wel krijg je een mooi persoonlijk verhaal, doorspekt met veel informatiebronnen en verwijzingen. En dat alles overgoten met een licht sceptisch en bovenal humoristisch sausje. Een toegankelijke #mustread voor lezers die meer willen weten van spiri-stuff en de ontmoeting tussen Westerse en Oosterse wijsheden.
Een enorme dikke 10 op de boekenschaal van Helmar!

Toen ik het boek bijna uit had, wilde het toeval (o nee, wacht even, dat bestaat niet – maar het bladzijde nummer ben ik even kwijt) dat een vriendin vroeg of ik meeging naar een avond die Stine zou houden over mindfulness. De avond was door een kerkgemeenschap in Amersfoort georganiseerd. Dat vond ik (opgegroeid maar niet uitgegroeid in een PC kerk) op zich al interessant. In het vragenrondje stelde Stine, als atheïst, een mooie vraag aan zichzelf: ‘Waarom geloof je niet in de paus maar wel in Yogi Bahjan? Allebei mannen in wit en voor het ‘geloof’ dat beide mannen aanhangen is geen wetenschappelijk bewijs, alleen bakken vol anekdotes.’
Behalve dat fijne vraagstuk kwam er nog meer wonderschoons voorbij die avond: Stine deelde op hoofdlijnen haar persoonlijke reis van west naar east. Haar lezing stond (net als haar boek) boordevol persoonlijke inzichten. Ik vroeg haar naar haar grootste, meest mind-blowing-ste inzicht. Ze gaf aan dat ergens vól voor gaan, het geven van je volledige commitment – maar dan ook écht, voor haar een hele grote was en soms nog steeds is. Herkenbaar: ook ik heb serieuze doelen en richtingen, maar merk dan soms toch een haakje bij mezelf waardoor weerstand zijn grip op me krijgt en die 100% ergens voor gaan stiekem een paar % minder worden.

In haar lezing vertelde Stine dat ze, dit proces doorleefd te hebben, graag haar dochter en kinderen in het algemeen meer bewustzijn mee wil geven. Dat bewustzijn creëert ze nu op meerdere manieren: af en toe les geven op de school van haar dochter, het geven van lezingen in het onderwijs, het schrijven van kinderboeken.
‘Lieve Stine, weet jij het‘ is er zo een. Een boek waarin vragen van kinderen (‘Waarom mag je het niet gewoon zeggen als je een cadeau spuuglelijk vindt? Waarom post je superblije foto’s online als je helemaal niet zo’n leuke avond hebt gehad? Moet je altijd naar je ouders luisteren? En waar is oma eigenlijk nu ze is overleden?’) door Stine worden beantwoord. Bewustzijn 1.0 voor kinderen (en misschien nog wel meer voor hun ouders), inclusief Zilveren Griffel 2015.

Mocht het nog niet zijn opgevallen: Stine heeft er een grote fan bij. Ik raad haar boeken, lezingen en HUMAN serie ‘Dus ik ben’ van harte aan!